Cambodja: de nieuwe thuishaven van Carlo Toye

We dromen er allemaal van: een leven te leiden dat leest als een sprookje. Een leven waarbij het succes je toelacht en het paradijs in handbereik is. Een leven waarbij je de ander het nakijken geeft en je volop geniet van elke nieuwe dag. Maar achter dat schijnbaar geluk gaat veelal een heel ander verhaal aan vooraf, een verhaal van vallen en opstaan, van twijfel en angst, van onzekerheid en zorgen. In het toeristische stadje Siem Reap beantwoordt de Belg Carlo Toye perfect aan bovenstaande omschrijving.

Ik ken Carlo al een jaar of zeventien, misschien zelfs iets langer. Als getalenteerde chef-kok opende hij zo’n twintig jaar geleden zijn cozy restaurant ‘Ter Thyune’ in hartje Ieper. Ik werkte er in het weekend als kelner. Het was best een mooie tijd. De zaak had potentieel om uit te groeien tot een sterrenzaak, maar het lot besliste er anders over. Carlo hing de kookpotten aan de haak en sloeg een andere weg in. Aanvankelijk bleef hij verstrengeld in het horecawezen, maar al vrij snel besloot hij deze piste vaarwel te zeggen. Hij ging aan de slag bij Ollevier keukens waar hij kwalitatieve keukens op maat rechtstreeks aan particulieren verkocht. Hij verdiende goed zijn boterham en leidde schijnbaar een gelukkig leven. Onderhuids borrelde evenwel een burn-out. Zijn verkoopcijfers daalden spectaculair en hij geraakte steeds dieper in een negatieve spiraal. Op aanraden van de CEO van Ollevier keukens vertrok hij voor een maand op reis, als backpacker, om daarna volledig uitgerust terug aan de slag te gaan. Een nieuwe, onbekende wind zou wellicht een andere wending geven aan zijn leven en hem terug op het juiste spoor brengen. Carlo had nog nooit gebackpackt en besloot wellicht daarom om naar het walhalla van de rugzaktoeristen te trekken: Thailand.

Carlo was jong en genoot van een nieuwe wereld die voor hem openging. Na een drietal weken van wilde feestjes had hij het evenwel gezien. Hij besloot de laatste week door te brengen in Vietnam om er aldaar de cultuur op te snuiven. Op de luchthaven van Bangkok geraakte hij aan de praat met een andere reiziger die hem adviseerde naar Cambodja te reizen. Siem Reap met de enig mooie tempels van Angkor Wat waren een must voor eenieder die naar Zuidoost-Azië op vakantie kwam. Voor Carlo maakte het allemaal niet veel uit. Vietnam en Cambodja waren voor hem dezelfde blinde vlekken op de wereldkaart. Om half tien in de avond landde hij geheel onverwacht op de luchthaven van Siem Reap. Hij sprak een taxichauffeur aan en liet hem naar een hotel brengen. Aan de incheckbalie werd hij hartelijk ontvangen door Lada, een jonge Cambodjaanse. Het was liefde op het eerste zicht.

Eenmaal in België gaf Carlo zijn ontslag en vloog een maand later terug naar Cambodja. Ondertussen is Cambodja zijn nieuwe thuis geworden. Uit de liefde met Lada werd Eliano geboren, inmiddels zeven jaar oud. Bij Carlo groeide al snel het idee om opnieuw een eigen zaak uit de grond te stampen. Hij bedacht een westers concept dat ook toegang kon hebben in Siem Reap en enkele maanden later zag ‘Laundry Like Home’ het levenslicht. Een wasserij waarbij er met zorg wordt omgesprongen met je wasgoed, op een manier zoals moeder het thuis ook doet. De professionele aanpak en de aangeboden service met ophaal- en bezorgservice waren meteen een schot in de roos. Niet alleen toeristen en expats vonden de weg naar hun moderne wasserij, ook inwoners van Siem Reap maakten al snel een groot deel uit van hun klantenbestand.

De gedrevenheid van Carlo en neus voor zaken bracht hem op het idee om de business uit te breiden met een professionele wasserij. Siem Reap is in volle ontwikkeling en jaarlijks krijgt de stad met de vele tempels 2,6 miljoen toeristen over de vloer. Toeristen die allemaal ergens te slapen worden gelegd. Carlo zag zijn kans schoon om er de lakens uit te delen en startte naast de kleinschalige wasserij een tweede onderneming: ‘Linen Care’. Hij ging op zoek naar investeerders en industriële machines die hij in buurland Thailand vond.

Zorg en professionaliteit prijken hoog in het vaandel van Carlo en dus spaarde hij kosten noch moeite. Vandaag is ‘Linen Care’ een bloeiend bedrijf dat ruim 16 mensen te werk stelt en oploopt tot 24 in het toeristisch seizoen. Zijn industriële wasserij is uitgerust met wasmachines met een g-kracht dat vier keer groter is dan de traditionele machines. Zijn grote strijkmachines met brede cilinders strijken moeiteloos de kingsize lakens rimpelloos glad, als waren ze bedoeld om op een biljarttafel te leggen. In het hoogseizoen gaat er vlotjes 5 ton kilo aan vers gewassen linnengoed buiten.

Ondanks het succesverhaal blijft Carlo een man die met twee voeten op de grond staat. De voorbije jaren is de concurrentie fel toegenomen. Sommige spelers laten de kwantiteit primeren op de kwaliteit. Het binnenhalen van contracten verloopt al niet meer zo gemakkelijk als in de beginjaren. Ook het toerisme lijkt voor het eerst sinds jaren een lichte terugval te kennen. Carlo laat zich evenwel niet gauw uit zijn lood slaan, daar is hij de man niet voor. Hij blijft nuchter en ziet wel wat de toekomst bieden zal. Het voornaamste is dat hij zijn geluk heeft gevonden in zijn nieuwe thuishaven Cambodja en dat hij die kan delen met zijn gezin, met zijn vrouw Lada en zoon Eliano.